آداب معاشرت و یادگیری آن به عنوان یكی از پایه‌های اصلی برقراری «ارتباط موفق» در جامعه محسوب 

می ‌شود و فردی كه به اصطلاح مبادی آداب باشد، به عنوان شخص موفق در ارتباطات از وی یاد می‌ شود.

واژه «آداب معاشرت» كه از دو واژه آداب (جمع ادب) به معنای حسن معاشرت و اخلاق و معاشرت نیز به معنای الفت،‌ مصاحبت، همدمی، زندگانی با هم و نشست و برخاست تشكیل شده و دارای اصول و معیارهای قابل توجهی است كه اگر آنها را رعایت نكنیم، نمی ‌توانیم در روابط مان با دیگران موفق عمل كنیم، چرا كه آداب معاشرت در همه جا اعم از پارک ها، كوچه و خیابان، مهمانی ‌ها، محل كار، مدارس، دانشگاه ‌‌ها و... به كار می ‌آید. پس ضروری است تا هنگام معاشرت با دیگران به اصول آن توجه كنیم تا علاوه بر برقراری یك ارتباط «صحیح و موفق» جامعه‌ای پویا و سالم نیز داشته باشیم.

خوشرویی، مهم‌ ترین اصل آداب معاشرت

پژوهش ‌های انجام شده نشانگر آن است كه اگر افكار افراد شاد باشد، گفتار هم شاد می‌ شود. اگر گفتار شادی ‌بخش شود، كردار هم شاد كننده می ‌شود و وقتی هم كردار شاد كننده شود، مشكلات اجتماعی خود به خود و تقریبا بدون حضور قانون بر طرف می ‌شود. جامعه ‌ای كه با شخصیت ‌های شاد شكل بگیرد، نه ‌تنها به ناامیدی، عصبانیت و بیچارگی عادت نمی ‌كند، بلكه سرنوشت بهتری هم خواهد داشت. خوشرویی بر استعداد، احساس و سلامت كودكان نیز اثر گذار است. تاثیر خوشرویی و خنده در كودكان، نوجوانان و بزرگسالان آنچنان است كه امروزه برای یادگیری درس‌ ها از روش ‌های شاد‌ی ‌آفرین استفاده می ‌كنند. با خوشرویی می‌ توان نسل آینده را شاداب‌ تر و باهوش ‌تر پرورش داد. در جامعه‌ای كه خوشرویی،‌ خنده و شادی شعار زندگی ‌كردن افراد باشد، گذشت و همكاری بین آنان بیشتر است.